Η τηλεόραση συμβάλλει στη διάδοση του βιβλίου ή οδηγεί στον παραγκωνισμό του;

Η τηλεόραση συμβάλλει στη διάδοση του βιβλίου ή οδηγεί στον παραγκωνισμό του;

Παρά την ομολογουμένως ανεκτίμητη προσφορά του το βιβλίο δεν έχει στην εποχή μας την ανάλογη (αναμενόμενη) ανταπόκριση στο κοινό˙ η εικόνα ενός μοναχικού ανθρώπου που συντροφεύεται από την ανάγνωση ενός βιβλίου γίνεται ολοένα και πιο σπάνια, έτσι ο αριθμός των αναγνωστών μειώνεται και η αγορά του βιβλίου διέρχεται κρίση. 


                            ''χιλιάδες κουτιά αναμμένα κρατούν εκατομμύρια ανθρώπους σβηστούς''
σύνθημα στους τοίχους της Αθήνας

             Οι λόγοι που παραγκωνίζεται όχι μόνο το βιβλίο αλλά γενικότερα το έντυπο (εφημερίδες, περιοδικά) είναι ότι ο σύγχρονος άνθρωπος δεν είναι τόσο αναγνώστης όσο θεατής. Προτιμά να παρακολουθεί τηλεοπτικές εκπομπές παρά να διαβάζει βιβλία. Αιτία της προτίμησης αυτής είναι τα «πλεονεκτήματα» που διαθέτει η τηλεόραση σε σχέση με το βιβλίο. Η τηλεόραση προσφέρει άμεση ενημέρωση, σε αντίθεση με το έντυπο, το οποίο καταγράφει και σχολιάζει την επικαιρότητα με βραδύτητα. Η παρακολούθηση τηλεοπτικών εκπομπών είναι πολύ πιο εύκολη και άνετη σε σχέση με τη μελέτη βιβλίων, η οποία απαιτεί διανοητική προσπάθεια και προϋποθέτει πνευματική καλλιέργεια. Για όλους αυτούς τους λόγους ο σύγχρονος άνθρωπος στρέφεi το βλέμμα και το ενδιαφέρον του προς τη τηλεόραση παραβλέποντας ολοένα και περισσότερο το βιβλίο.

                Επιπλέον, οι επιδιώξεις του σύγχρονου ανθρώπου δεν αποσπούν μόνο το ενδιαφέρον αλλά περιορίζουν και το χρόνο που θα μπορούσε να διαθέσει στην ανάγνωση και τη μελέτη βιβλίων. Εργάζεται πολλές ώρες τη μέρα για να μπορεί να ικανοποιήσει τις πραγματικές του ανάγκες. Έτσι πού καιρός για διάβασμα;

                Αλλά και αν ακόμα έχει στη διάθεσή του ελεύθερο χρόνο, προτιμά να τον διαθέσει σε άλλου είδους διασκεδάσεις, όχι βέβαια πάντα πιο ευχάριστες και ωφέλιμες από την ανάγνωση ενός βιβλίου. Τα τυχερά παιχνίδια, τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, η διασκέδαση σε νυχτερινά κέντρα μουσικής, τα ψώνια και, στην καλύτερη περίπτωση οι εκδρομές, ο κινηματογράφος που προσελκύουν το ενδιαφέρον του σύγχρονου ανθρώπου και τον συγκινούν περισσότερο απ’ ό,τι το βιβλίο.

Λειτουργίες που παραδοσιακά επιτελούσε το βιβλίο σήμερα τις πιο πολλές φορές και για τους περισσότερους ανθρώπους τις έχει αναλάβει η τηλεόραση. Ο σύγχρονος άνθρωπος ενημερώνεται αι ως ένα βαθμό μορφώνεται από την τηλεόραση. Ψυχαγωγείται απ’ αυτήν και συνήθως την έχει συντροφιά τις ελεύθερες ώρες του. Για πολλούς αιώνες το  βιβλίο, το έντυπο γενικότερα, υπήρξε κύριο μέσο ενημέρωσης, ψυχαγωγίας και μόρφωσης. Υπήρξε μέσο γνωριμίας του ανθρώπου με τον πολιτισμό, καθώς και μέσο επικοινωνίας με τα υψηλά διανοήματα του ανθρώπινου λόγου. Στην εποχή μας όμως αυτά τα προσφέρει (ή νομίζουν πολλοί άνθρωποι ότι τα προσφέρει) η τηλεόραση, εκμεταλλευόμενη τα πλεονεκτήματα της. Καλύπτει την επικαιρότητα, επειδή μπορεί να αναμεταδίδει άμεσα γεγονότα που γίνονται σε διάφορα σημεία της γης.
 Ελεάνα Νάτσου

Τα Παιδιά και οι Έφηβοι Απέναντι
στα ‘Παλιά’ και τα ‘Νέα’ Μέσα
Κωνσταντίνος Βρύζας Μελπομένη Τσιτουρίδου

Eρωτηματολόγιο

συγκεκριµένα στα παιδιά και στους εφήβους τέθηκαν  τα παρακάτω  ερωτήµατα:

Α. Τι  προτιµάς  να κάνεις; (κύκλωσε ένα από κάθε ζευγάρι)

(1) να διαβάζεις ένα βιβλίο             ή   (2) να γράφεις

(1) να γράφεις                                 ή   (2) να βλέπεις τηλεόραση

(1) να βλέπεις τηλεόραση               ή   (2) να χρησιµοποιείς Η/Υ

(1) να χρησιµοποιείς Η/Υ               ή   (2) να διαβάζεις ένα βιβλί
ο

(1) να διαβάζεις ένα βιβλίο            ή   (2) να βλέπεις τηλεόραση

(1) να  γράφεις                               ή (2) να χρησιµοποιείς Η/Υ

Β. Ποιο θεωρείς πιο δύσκολο για σένα;  (τα ίδια ερωτήµατα όπως παραπάνω)

Γ. Από τι µαθαίνεις περισσότερο; (τα ίδια ερωτήµατα όπως παραπάνω)

Το ερωτηµατολόγιο αυτό βασίστηκε στο εργαλείο της έρευνας των Krendl and Broi

Από την τηλεόραση στο βιβλίο

του Πρωτ. π. Θωμά Βαμβίνη

Οι σκέψεις που ακολουθούν προκλήθηκαν από ένα άρθρο το οποίο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία (12 Ιανουαρίου 2003), με θέμα την εκδοτική επιτυχία που παρουσιάζουν από το περασμένο καλοκαίρι τα βιβλία που έχουν σχέση με την “17 Νοέμβρη”. Ο εύγλωττος τίτλος του άρθρου είναι: “Τα best sellers της 17 Ν”, και το υπογράφουν οι δημοσιογράφοι Γ. Λινάρδου και Αγγ. Μπούμπουκα. Σ’ αυτό γίνεται μια περιδιάβαση στο “τρομοκρατικό” ή “αντιτρομοκρατικό” εκδοτικό τοπίο, στο οποίο είναι εμφανής ο πλούσιος θερισμός που απολαμβάνουν οι προνοητικοί εκδότες. “Για μια καλή σοδειά”, σημειώνεται στο άρθρο, “έχει σημασία να σπείρεις την κατάλληλη εποχή. Οι έλληνες εκδότες διέγνωσαν έγκαιρα, μετά τις καταιγιστικές αποκαλύψεις του περασμένου Ιουλίου, ότι ήρθε ο καιρός να σπείρουν βιβλία για την τρομοκρατία. Και τώρα αρχίζουν να θερίζουν εισπράξεις”.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τις αρθρογράφους η κινητήρια δύναμη των ελλήνων εκδοτών είναι ο “θερισμός των εισπράξεων”. Για να πετύχουν μάλιστα “καλή σοδειά”, προγραμματίζουν τις εκδόσεις τους στηριγμένοι στην έρευνα της αγοράς, στις απαιτήσεις του αναγνωστικού κοινού, στην εκμετάλλευση των θεμάτων αιχμής της κάθε εποχής. Αυτό, για τα κοσμικά δεδομένα, είναι μια συνετή πράξη. Μια επιχείρηση, από την οποία τρέφονται πιθανώς αρκετές οικογένειες, είναι θεμιτό να προγραμματίζη δραστηριότητες που θα της αποφέρουν το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος. Διότι χωρίς τέτοιες δραστηριότητες αφ’ ενός μεν θα έχη δυσκολία στην εξασφάλιση του καθημερινού άρτου, αφ’ ετέρου δε δεν θα μπορή να επιχειρή και κάποιες αντιεμπορικές σοβαρές εκδόσεις, οι οποίες είναι περισσότερο αναγκαίες από την διερεύνηση και ανάλυση των εφήμερων θεμάτων του αστυνομικού δελτίου. Αυτό το τελευταίο, βέβαια, εννοείται ότι γίνεται από εκδότες, οι οποίοι, εκτός από επιχειρηματίες, είναι και άνθρωποι με πνευματικές ανησυχίες και κοινωνικές ευαισθησίες.

Συνήθως η εμπορική επιτυχία των βιβλίων οφείλεται στην μεθοδική τροφοδότηση της περιέργειας του λαού, την οποία έχουν διεγείρει κάποια συνταρακτικά γεγονότα, όπως είναι οι διάφορες εγκληματικές ενέργειες των τρομοκρατών. Πρέπει να ειπωθή, όμως, ότι η εμπορική επιτυχία δεν ταυτίζεται πάντα με την απουσία της ποιότητας. Είναι δυνατόν μάλιστα να οφείλεται και σ’ αυτήν. Είναι, δηλαδή, δυνατόν, μέσα από την ανάλυση θεμάτων της επικαιρότητας να προβάλλονται υγιή κριτήρια και να παρέχεται παιδεία στο αναγνωστικό κοινό. Αυτό το αποδεικνύουν κάποιες εκδόσεις που δεν στέκονται στην φανταχτερή περιγραφή των γεγονότων, αλλά εκφράζουν θέσεις για τα γεγονότα, καθώς και για τις αιτίες που τα προκάλεσαν.

Πιστεύω ότι η μεγάλη εμπορική επιτυχία των βιβλίων που ασχολούνται με την τρομοκρατία, και ιδιαίτερα με την “17 Νοέμβρη”, δίνει την αφορμή να σχολιασθή η ανταγωνιστική σχέση της τηλεόρασης και του βιβλίου. Κι αυτό γιατί στην περίπτωση της τρομοκρατίας φαίνεται ότι ο ανταγωνισμός μετατράπηκε σε βοήθεια της τηλεόρασης για την “διάδοση του βιβλίου”.

Είναι γεγονός ότι στις μέρες μας η τηλεοπτική εικόνα έχει σχεδόν εξουδετερώσει την ελκτική δύναμη του βιβλίου. Η “μαγική” δύναμη της εικόνας καθήλωσε τους ανθρώπους, ακόμη και αυτούς που γνωρίζουν πολύ καλά γραφή και ανάγνωση, σε αναπαυτικές πολυθρόνες απέναντι από την οθόνη της τηλεόρασης. Έτσι τους εξίσωσε ακόμη και με αυτούς που δεν έκαναν τον κόπο να μάθουν γραφή και ανάγνωση. Μπορούν όλοι να “διαβάζουν” το ίδιο καλά τις κινούμενες εικόνες της ηλεκτρονικής οθόνης. Με λίγα λόγια η τηλεόραση πέτυχε ένα είδος μορφωτικής εξίσωσης της κοινωνίας. Όλοι, ανεξάρτητα από το μορφωτικό τους επίπεδο, χωρίς απαιτήσεις ιδιαίτερης γλωσσικής παιδείας, απολαμβάνουν θεάματα για τα περισσότερα από τα οποία μπορεί κανείς να ισχυρισθή, χωρίς να διατρέχη τον κίνδυνο της υπερβολής, ότι δεν διδάσκουν τίποτε, ή μάλλον ότι διδάσκουν την εξαθλίωση και τη διάλυση του ανθρώπου και της κοινωνίας του. Το βιβλίο θέλει μεράκι και κόπο για να μελετηθή και να αποδώση η ανάγνωσή του καρπούς. Η τηλεόραση χρειάζεται τις πιο πολλές φορές ράθυμη διάθεση προκειμένου να είναι πιο “αποδοτική” στον παθητικό θεατή της.

Αυτά, βέβαια, είναι λίγο πολύ γνωστά και χιλιοειπωμένα. Όπως είναι επίσης γνωστό ότι, ευτυχώς, δεν είναι “διαλυτικές” όλες οι εκπομπές που προβάλλονται από την τηλεόραση. Υπάρχουν και εκπομπές που προβληματίζουν και οικοδομούν. Συνήθως, όμως, τέτοιου είδους εκπομπές είναι “αντιπαραγωγικές” για τους σταθμούς, γιατί δεν έχουν μεγάλη τηλεθέαση και δεν προσελκύουν διαφημίσεις με υψηλή οικονομική αποδοτικότητα. Συμβαίνει με αυτές ό,τι συμβαίνει με ορισμένα καλά βιβλία· δύσκολα τα επιλέγει κανείς, γιατί έχουν απαιτήσεις από τους αναγνώστες τους.

Ενώ, λοιπόν, η τηλεόραση ανταγωνίζεται το βιβλίο και κερδίζει, απ’ ό,τι φαίνεται, στον πολύ λαό κατά κράτος τη νίκη, εντούτοις στην περίπτωση της 17 Ν υποβοήθησε την διάδοσή του. Αυτό το γεγονός αποδεικνύει την αντοχή του βιβλίου, η οποία οφείλεται αφ’ ενός μεν στην ασύγκριτα μεγαλύτερη πληρότητά του από οποιαδήποτε τηλεοπτική εκπομπή, αφ’ ετέρου δε στο ανικανοποίητο των τηλεθεατών από την παρουσίαση των θεμάτων από την τηλεόραση. Η υπεροχή του βιβλίου μπορεί να προσδιοριστή σε δυο κυρίως στοιχεία, τα οποία ζητά κάθε σκεπτόμενος αναγνώστης. Πρώτον, στο πλήθος των πληροφοριών που μπορεί να περιλάβη. Και δεύτερον, στην ελευθερία που έχει ο συγγραφέας, χωρίς δημοσιογραφικές παρεμβολές, να αναλύη και να κρίνη τα γεγονότα. Η αδυναμία της τηλεόρασης σ’ αυτά τα δύο στοιχεία οφείλεται στη “φύση” της. Σ’ αυτήν τα γεγονότα πρέπει να παρουσιάζονται γρήγορα και τηλεγραφικά, ενώ η ανάλυση και η κριτική των γεγονότων, που γίνεται από τα τηλεοπτικά παράθυρα, πρέπει συνεχώς να προκαλή την περιέργεια και το συναίσθημα. Γι’ αυτό οι συζητήσεις συνήθως εξαντλούνται σε συνθηματολογίες και σε προκλητικά υπονοούμενα, τα οποία “ρίχνουν” –σχεδόν πάντα– στο τραπέζι της συζήτησης εκδότες εφημερίδων, που δεν απουσιάζουν σχεδόν ποτέ από τα τηλεοπτικά πάνελ. Προφανώς τα υπονοούμενα δεν έχουν σκοπό την ενημέρωση, αλλά την αύξηση της κυκλοφορίας των εφημερίδων κατά τις επόμενες μέρες.

Εν κατακλείδι, το βιβλίο παραμένει το σημαντικότερο μέσο μελέτης, αλλά η τηλεόραση φαίνεται να κυριαρχή στον επηρεσμό της γνώμης και των ενδιαφερόντων του λαού. Το βιβλίο, λοιπόν, για να έχη εμπορική επιτυχία πρέπει να είναι συντονισμένο με τη θεματολογία που επιβάλλει η τηλεόραση. Αυτό είναι ένα ανησυχητικό σύμπτωμα της δικτατορίας του τηλεοπτικού μέσου. Δεν μας αφήνει να διαβάσουμε αυτά που πραγματικά μας ενδιαφέρουν, αυτά που θα μας βοηθήσουν να γνωρίσουμε το νόημα της ζωής μας και να ζήσουμε σύμφωνα με αυτό.Μας καθοδηγεί ακόμη και στην επιλογή των αναγνωσμάτων μας.

Η έναρξη μιας “αντιεξουσιαστικής πάλης” με στόχο την αποτίναξη της δικτατορίας του τηλεοπτικού μέσου είναι μια από τις ανάγκες της κοινωνίας μας. Για να αρχίση μια τέτοια πάλη είναι ωφέλιμο ο καθένας μας να σκέφτεται την ποιοτική διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στην μελέτη των “αντιεμπορικών” πατερικών κειμένων και των βιβλίων που επιβάλλει η τηλεοπτική επικαιρότητα. Όταν μελετάς ένα πατερικό κείμενο, με γνήσια διάθεση μαθητείας, ο νούς σου συγκεντρώνεται, η ψυχή σου ηρεμεί, γίνεσαι ικανός να βλέπης τον εαυτό σου, το πνεύμα σου ταπεινώνεται, μετανοείς, γνωρίζεις τον πυρήνα των κοινωνικών προβλημάτων και αισθάνεσαι την ανάγκη να προσευχηθής. Από την άλλη μεριά, όταν διαβάζης, για παράδειγμα, τις προκηρύξεις της 17 Νοέμβρη, τί αντίστοιχο κερδίζεις; Το ίδιο το κείμενο δεν σού προσφέρει τίποτε θετικό· μόνο αν είσαι ώριμος και αντιπαλέψεις με τα νοήματά του, αποκτάς μια μικρή και άχρηστη πείρα από την φονική “δικαιοσύνη” του διαβόλου.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΉ, 16 ΟΚΤΩΒΡΊΟΥ 2009

Παιδικό Λογοτεχνικό βιβλίο και τηλεόραση

Έχω ακούσει πολλές φορές παιδιά να λένε ότι αυτά δεν διαβάζουν μεν παιδικά βιβλία, ωστόσο βλέπουν παραμύθια και ιστορίες στην τηλεόραση.
Η τηλεόραση δεν εχει αντικαταστήσει μόνο το παιδικό βιβλίο αλλά και το παιχνίδι. Παλιά τα παιδιά βιάζονταν να τελειώσουν τα μαθήματά τους για να έχουν ελευθερο χρόνο να παίξουν ή να διαβάσουν ένα εξωσχολικό βιβλίο. Σήμερα βιάζονται να τα τελειώσουν για να προλάβουν να δουν την κάθε, αμφιβόλου ποιότητας, εκπομπή.
Για να καταλάβουμε τη διαφορά τηλεόρασης και βιβλίου, καλό θα ήταν να δούμε αναλυτικά τι είναι ακριβώς το παιδικό λογοτεχνικό βιβλίο και ποιος ο ρόλος της τηλεόρασης.
Παιδικό λογοτεχνικό βιβλίο είναι το αισθητικά δικαιωμένο, ανοιχτό κείμενο που γράφεται από μεγάλους και απευθύνεται στα παιδιά. Λέμε ανοιχτό γιατί καλείται ο ίδιος ο αναγνώστης να ερμηνεύσει αυτά που διαβάζει σύμφωνα με τα βιώματά του, τις εμεπιρίες και τις προσωπικές ανάγκες. Σχηματίζει τις δικές του εικόνες, ταυτίζεται με τους ήρωες ή με κομάτια της προσωπικότητας των ηρώων, έχει το χρόνο και τη δυνατότητα να ελέγξει τα συναισθήματά του με ασφάλεια καθώς μπορεί να κλείσει όποια στιγμή εκείνος θέλει το βιβλίο ή να γυρίσει πίσω προσπαθώντας να ερμηνεύσει ότι δεν κατάλαβε. Με το λογοτεχνικό βιβλίο εξασφαλίζει εμπειρίες ισάξιες με τις πραγματικές, ταξιδεύει στο χρόνο, σε χώρες άγνωστες και γνωρίζει στάσεις και αντιλήψεις ανθρώπων διαφορετικές από εκείνες που ο ίδιος έχει υιοθετήσει. Βάζει στη θέση των ηρώων τον ευατό του και με τον τρόπο αυτοπροσδιορίζεται. Με λίγα λόγια το παιδικό λογοτεχνικό βιβλίο συμβάλει στην ανάπτυξη της φαντασίας, της έκφρασης και της δημιουργικότητας. Η δημιουργικότητα είναι μία από τις κατεξοχήν δεξιότητες που θέλουμε να καλιεργήσουμε στα παιδιά, αφού αυτή ορίζεται σαν την ικανότητα που έχει κάποιος άνθρωπος να λύνει με επιτυχία και πρωτοτυπία τα προβλήματα που του παρουσιάζονται στη ζωή. Η σημερινή κοινωνία χρειάζεται όσο ποτέ άτομα δημιουργικά, άτομα που μπορούν να ανταπεξέλθουν σε ένα πριβάλλον όπου η άλογη χρήση των τεχνολογικών μέσων ενέχει άπειρους κινδύνους. Τόσο σε διεθνές επίπεδο όσο και στη χώρα μας τα τελευταία πενήντα χρόνια ο χώρος της παιδικής λογοτεχνίας έχει να παρουσιάσει αξιόλογα έργα γραμμένα από από αξιόλογους συγγραφείς.
Από την άλλη μεριά η τηλεόραση με την ταχύτατα κινούμενη εικόνα, τα χρώματα και τους ήχους είναι το μέσον το οποίο περνά γρήγορα και ασυνείδητα μυνήματα και στάσεις ζωής χωρίς να δίνει τη δυνατότητα προηγουμένου ελέγχου. Στο υποσυνείδητο του θεατή εδραιόνονται συμπεριφορέ πριν εκείνος προλάβει να τις αξιολογήσει. Όχι μόνο το παιδί αλλά και ο ενήλικας καθημερινώς βοβμαρδίζεται από εικόνες που δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα. Πέρα από τον κίνδυνο για την υγεία τους που ενέχει η πολύωρη παρακολούθηση της μικρής οθόνης, οι μελέτες έδειξαν ότι αναπτύσεται αδυναμία προσοχής, διαταραχές του ύπνου, υιοθέτηση βίαιης συμπεριφοράς. Η τηλεόραση είναι ένα μέσο το οποίο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για εκπαιδευτικούς σκοπούς αφού μπορεί να φέρει τα παιδιά, με εποπτικό τρόπο, κοντά σε θέματα που θα ήταν καλό να τα γνωρίσουν. Ωστόσο ακόμα και οι παιδικές εκπομπές πολλές φορές κρίνονται ακατάλληλες από τους ειδικούς αφού δεν προετοιμάζουν το παιδί για τον πραγματικό κόσμο, επιδεικνύοντας τέρατα και εξωγήινους που είναι διαρκώς σε πόλεμο, βάζοντας έτσι σε κίνδυνο την ψυχική τους ηρεμία. Από την άλλη μεριά οι μεσημεριανές εκπομπές, τα κακής ποιότητα σίριαλ και ταινίες, τα ριάλιτι που έχουν κατακλύσει το τηλεοπτικό πρόγραμμα μπουκώνουν το παιδί με λανθασμένα και πολλές φορές επικίνδυνα πρότυπα αποπροσανατολίζοντάς το έτσι από τον πραγματικό κόσμο, θέτοντας εμπόδια στη υγιή ψυχοσωματική του ανάπτυξη.
Το ζητούμενο είναι να καταλάβει η οικογένεια ότι με το παράδειγμα των μεγάλων μπορεί και το παιδί να πάρει τη σωστή θέση απέναντι στην τηλεόραση και το βιβλίο. Όταν στην οικογένεια το μόνο έντυπο που μπαίνει είναι το περιοδικό με τα κουτσομπολιά, όταν οι μεγάλοι δεν χάνουν ούτε για μια μέρα την ευκαιρία να παρακολουθούν τα άτομα που εξευτελίζονται μπρος στο φακό, τότε είναι φυσικό και τα παιδιά να κάνουν το ίδιο.
Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΔΙΚΗ ΜΑΣ. Το τηλεκοντρόλ έχει και ένα κουμπί με το οποίο η τηλεόραση σβήνει. ΔΟΚΙΜΑΣΤΕ ΤΟ

Η εικόνα είναι από την εσωτερική εικονογράφιση του βιβλίου μου ΜΑΣΑΣ, ΦΥΣΑΣ και ΝΙΚΑΣ που θα κυκλοφορήσει σε λίγες μέρες.

Αναρτήθηκε από Γιώτα Φώτου στις 8:38 π.μ.

Τηλεόραση και βιβλίο

Γιατί η τηλεόραση ευθύνεται για τον παραγκωνισµό του βιβλίου

• Στην τηλεόραση κυριαρχεί η εικόνα, και παραγκωνίζεται ο λόγος. Η

εικόνα έχει καθηλωτική ισχύ εντυπωσιάζει -  δεσµεύει και

αποδυναµώνει τη φαντασία που είναι απαραίτητη για την ανάγνωση

βιβλίων.

• Η τηλεόραση  έχει  απλό και λιτό λόγο - προσφέρει  άκοπα την

αίσθηση της επαφής µε την πραγµατικότητα - δεν απαιτεί τίποτε

από τον τηλεθεατή σε αντίθεση µε το βιβλίο.

• Ο σύγχρονος πιεσµένος και αγχωµένος άνθρωπος  προτιµά τη

χαλαρωτική αποχαύνωση µπροστά στη γυάλινη οθόνη από την

«κουραστική» ανάγνωση βιβλίων, που απαιτεί χρόνο και

πνευµατική εγρήγορση.

• Η  τηλεοπτική οθόνη εκπέµπει µια λάµψη που  αιχµαλωτίζει και

καθηλώνει τον τηλεθεατή,  εθίζει στην παρακολούθησή της και

αποκόπτει από άλλες δραστηριότητες στον ελεύθερό του χρόνο,

όπως η ανάγνωση βιβλίων.

• Ειδικά  οι νέοι βλέπουν στην τηλεόραση µια διαφυγή από τον

πιεστικό κόσµο των βιβλίων που βιώνουν στην εκπαιδευτική ζωή

τους.

• Στην τηλεόραση δεν προβάλλεται ιδιαίτερα το βιβλίο.

• Η τηλεόραση διαχέει τη µετριότητα στη γλώσσα και τον πολιτισµό

εθίζει στο χαµηλής ποιότητας θέαµα.

• Η γενικότερη κενότητα που εκπέµπεται από την τηλεόραση σήµερα

δεν συνάδει µε τον κόσµο του βιβλίου, τον κόσµο του πνεύµατος,

του βάθους, του προβληµατισµού.

Πώς η τηλεόραση θα μπορούσε να  προωθήσει το βιβλίο ;

• ∆ιαφηµίσεις βιβλίων, βιβλιοπαρουσιάσεις, βιβλιοκριτικές.

• Εκποµπές για νέες κυκλοφορίες βιβλίων.

• Συνεντεύξεις συγγραφέων.

• Εκποµπές για τη λογοτεχνία, την ιστορία και άλλα πεδία που

καλούν το κοινό στην ανάγνωση βιβλίων.

• Προβολή ταινιών που έχουν την πηγή τους σε λογοτεχνικά έργα,

κάτι που µπορεί να παρακινήσει κάποιον να τα διαβάσει κατόπιν.

πηγή
εκπαιδευτήρια ΔΟΥΚΑ